vakantie

Met de vakantie voor de deur kijken we al weer uit naar wat volgend jaar brengen gaat.

In ieder geval is de wetgeving rondom Passend Onderwijs met een jaar uitgesteld en krijgen we de bezuinigingen niet in één keer op ons dak.

Dat scheelt.

Aan de andere kant komen er miljoenen vrij om te gaan investeren in scholing. Scholing van leerkrachten om hun handelingsbekwaamheid ten aanzien van de kwaliteit van het onderwijs (lees: het beter kunnen begeleiden van kinderen die speciale onderwijsbehoefte(n) hebben) te verbeteren.

Scholing, bezuinigingen, krimp, schaalvergroting, ontwikkelingsperspectief, de zorgroutes, medezeggenschap, ouders, referentiekaders, kortom er gebeurt weer van alles.

Wie ziet door de vele bomen het bos nog?

Maar laten we eerst maar even die welverdiende vakantie houden ;-)

Blogs!

8276

Achtduizend tweehonderd en zevenenzestig. achtduizend tweehonderd en zevenenzestig aanmeldingen voor de Pabo's het komende studiejaar.
Een ongekende stijging van het aantal aanmeldingen.
Management en docenten gaan handenwrijvend aan hun voorbereidingen beginnen. Want dit bewijst toch wel dat...... Ja wat bewijst dit eigenlijk?

Bewijst dit dat het vak van groepsleerkracht nu eindelijk een vak, een beroep is? Een leven lang leren en ontwikkelen, want je bent verantwoordelijk voor onze toekomstige generatie(s)?
Bewijst dit dat ons aankomend leertalent (ik vermijd opzettelijk het woord 'onderwijstalent' in deze) de professionele kladden bij elkaar heeft en ervoor durft te gáán!!??
Bewijst dit dat onderwijs inderdaad geen ondergeschoven kindje is, maar juist 'leading' dient te zijn in onze economie, onze geweldige op-gebakken-lucht-gebaseerde 24-uurs economie?

Of bewijst dit, dat wanneer het economisch wat slechter gaat, de 'veilige' baantjes als eerste gekozen gaan worden.
Ben trouwens benieuwd naar de aantallen jongens die zich hebben aangemeld. Heb daar niet zoveel vertrouwen in, geloof ook niet dat dat er veel zullen zijn.

Straks, let maar op, straks als de economie wat aan gaat trekken, zullen er velen afhaken, op zoek naar de realisatie van hun dromen.
En die liggen voor minimaal 5512 van die aanmeldingen NIET in het onderwijs.

Let maar op. Onthoud het getal. ;-)

Don Quichote

Okay het is wat stil geweest. Om niet te zeggen, erg rustig en radiostil.
Heeft enkele redenen. Een daarvan is dat uw schrijver van deze edublog in een lichte identiteitscrisis terecht is gekomen. Zowel privé als professioneel.

In het huidige werk wat ik nu doe, sinds enkele maanden, kom ik op zeer verschillende scholen in het land. Ik ben schoolleider af.
En wat ik daar zie en tegenkom is enerzijds erg mooi, anderzijds bekruipen mij erg angstige gevoelens. Gevoelens van onmacht, onkunde, onbewust en onbekwaamheid.

En dat brengt mij in een lastige positie. Want de lezer van mijn blog kent mij als een kritisch, wellicht provocerend schrijver. En dat was vanuit de positie als schoolleider erg veilig.

Maar nu is dat anders. Nu wordt van mij verwacht dat ik stelling neem, visie toon en deze door het hele land ten toon spreid.
Graag zelfs.
Maar het bereik is zo klein.

Oh onderwijzend Nederland. Stap er toch van af. Geen onderwijs meer, maar leer het ze leren. Wees niet zo bang om los te laten, de schizofrenie van onze politiek, inspectie, besturen ten spijt. Kijk nou toch eens hoe het ook anders, beter (?) kan.

Volgens mij zijn kinderen niet veranderd. Wij zijn veranderd. De Grote Mensen.
Wij kunnen niet meer kijken zoals zij, wij kunnen niet meer leren zoals zij.
Maar we denken van wel.

Okay. Op weg nu en aan de slag. Heb inmiddels mijn passie hervonden, trek mijn harnas aan en trek ten strijde. Op naar Beter Onderwijs.

LosLaten

Aan de ene kant zijn er de scholen die kiezen voor een standaard aanpak. Even grofweg gezegd, de scholen die roepen dat de methodes die zij gebruiken een leidraad zijn voor het gegeven onderwijs. Maar met leidraad bedoelen ze in feite leidend. Het zijn de methodes die aan de hand van de kerndoelen geschreven zijn door de uitgeverijen. De kerndoelen vormen weer de indicatoren van het bijna enige leerlingvolgsysteem dat in ons onderwijsland als geldig beschouwd wordt. En de onderwijsinspectie deze als uitgangspunt neemt in haar onderzoek en certificering.
Een planning- en controlecyclus in een notendop.

Aan de andere kant zijn er scholen die het aandurven alle soorten van aanpak los te laten. Nemen het kind en de ontwikkeling als uitgangspunt. Soms kom ik een dergelijke school tegen. Niet een van de traditionele vernieuwers, Montessori, Dalton of het Vrije onderwijs, ook geen ateliers, maar een onderwijsvorm die zich niet laat vangen.

Van de week trof ik zo’n school. Kinderen mogen al met 3 jaar naar het gebouw, in een vorm van peuterspeelzaal en stromen door wanneer ouders, kind en leerkracht van mening zijn dat het er aan toe is. En zo gaat dat dan tot ze een jaar of 12 zijn.

Maar aangezien het een onderwijsinstelling is, wil de onderwijsinspectie daar ook iets over te zeggen hebben. Je raadt het al, de eindbeoordeling is onvoldoende. Aan de hand van de indicatorenlijst was de inspecteur tot de conclusie gekomen dat er veel niet te meten was en aangezien dit het tweede jaar op rij was, is het een onvoldoende geworden.
Halen ze volgend jaar weer een onvoldoende, krijgt deze school het stempel ‘zeer zwak’.

De directie van de school had al verzuchtend geconcludeerd dat de Eindtoets maar ingevoerd moest worden, de Entreetoets nog maar eens bekeken moest worden en er een paar methodes aangeschaft. Het idealisme was een kopje kleiner gemaakt.