Don Quichote

Okay het is wat stil geweest. Om niet te zeggen, erg rustig en radiostil.
Heeft enkele redenen. Een daarvan is dat uw schrijver van deze edublog in een lichte identiteitscrisis terecht is gekomen. Zowel privé als professioneel.

In het huidige werk wat ik nu doe, sinds enkele maanden, kom ik op zeer verschillende scholen in het land. Ik ben schoolleider af.
En wat ik daar zie en tegenkom is enerzijds erg mooi, anderzijds bekruipen mij erg angstige gevoelens. Gevoelens van onmacht, onkunde, onbewust en onbekwaamheid.

En dat brengt mij in een lastige positie. Want de lezer van mijn blog kent mij als een kritisch, wellicht provocerend schrijver. En dat was vanuit de positie als schoolleider erg veilig.

Maar nu is dat anders. Nu wordt van mij verwacht dat ik stelling neem, visie toon en deze door het hele land ten toon spreid.
Graag zelfs.
Maar het bereik is zo klein.

Oh onderwijzend Nederland. Stap er toch van af. Geen onderwijs meer, maar leer het ze leren. Wees niet zo bang om los te laten, de schizofrenie van onze politiek, inspectie, besturen ten spijt. Kijk nou toch eens hoe het ook anders, beter (?) kan.

Volgens mij zijn kinderen niet veranderd. Wij zijn veranderd. De Grote Mensen.
Wij kunnen niet meer kijken zoals zij, wij kunnen niet meer leren zoals zij.
Maar we denken van wel.

Okay. Op weg nu en aan de slag. Heb inmiddels mijn passie hervonden, trek mijn harnas aan en trek ten strijde. Op naar Beter Onderwijs.